ΜΕΤΑΛΛΙΚΕΣ ΔΕΞΑΜΕΝΕΣ ΝΕΡΟΥ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΖΩΟΤΡΟΦΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΑΚΤΕΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟΙ ΘΑΛΑΜΟΙ

Με τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη χώρα μας, μετά την μαζική υποβάθμιση ή και το ολοκληρωτικό κλείσιμο των μεγάλων βιομηχανικών και βιοτεχνικών μονάδων, μόνο η γεωργία, η κτηνοτροφία και ο τουρισμός φαίνονται ικανοί να μπορούν να αποτελέσουν μία προσοδοφόρα επαγγελματική διέξοδο και ένα σίγουρο και βασικό στήριγμα, για την έξοδο της χώρας από την οικονομική κρίση.
Ας ρίξουμε μια συνοπτική ματιά στο τι συμβαίνει αυτή την στιγμή στον τομέα της κτηνοτροφίας.
Δυστυχώς, η ελληνική πολιτεία επί δεκαετίες άφησε την κτηνοτροφία καράβι ακυβέρνητο, χωρίς πυξίδα και προορισμό. Ενώ ο πρωτογενής τομέας ήταν πάντα ισχυρός παράγων ανάπτυξης, ουδέποτε υπήρξε κεντρικός σχεδιασμός για το τι χρειάζεται να παράξει η χώρα και σε τι ποσότητες, ώστε να καλύψει κατ' αρχήν έστω τις εγχώριες ανάγκες σε ζωοτροφές, γάλα, τυρί και κρέας.
Στην Ελλάδα καταναλώνεται για παράδειγμα, περίπου 1.200.000 τόνους αγελαδινό γάλα, αλλά μόλις 665.000 τόνοι παράγονται στη χώρα μας. Μεγαλύτερες ακόμη εισαγωγές κάνουμε σε βοδινό κρέας, περίπου το 85%, ενώ εισάγουμε περίπου το 45% του χοιρινού. Στο κοτόπουλο είμαστε ελλειμματικοί κατά 15%, αν και κάνουμε κάποιες εξαγωγές. Αυτάρκεια έχουμε μόνο στο αιγοπρόβειο κρέας, παρατηρούνται όμως και εκεί κάποιες ελλείψεις κατά την περίοδο του Πάσχα.
Οι κτηνοτρόφοι, εξαιτίας και της φύσης του επαγγέλματος, που απαιτεί διαρκή παρουσία, ούτε εκπαιδεύτηκαν ούτε οργανώθηκαν σωστά και απλά στηρίζονται στις επιδοτήσεις. Υπάρχει χαώδης απόσταση ανάμεσα στον κτηνοτρόφο, τους ερευνητές ινστιτούτων και τις ανάγκες της αγοράς, ενώ ελληνικές φυλές πολύ καλών ζώων εγκαταλείφθηκαν, χωρίς να γίνει καμία συστηματική προσπάθεια για γενετική βελτίωση τους και παροχής κατάλληλης διατροφής για μεγαλύτερες αποδόσεις σε γάλα. Μόλις το 14% των Ελλήνων κτηνοτρόφων έχουν κατορθώσει να εκσυγχρονίσουν τις εκμεταλλεύσεις τους, όπως λέει ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας (ΣΕΚ), Τάκης Πεβερέτος και ενώ διαθέτουμε ως χώρα 15 εκατ. αιγοπρόβατα, 500.000 μοσχάρια κρεατοπαραγωγής και σχεδόν 130.000 αγελάδες γαλακτοπαραγωγής, δεν καταφέρνουμε να είμαστε αυτάρκεις, διότι δεν έχουν γίνει γενετικές βελτιώσεις ενώ παράλληλα ο ιδιοκτήτης μιας μικρής ή μεγάλης φάρμας αδυνατεί ν' αντέξει τα κόστη αλλά και τους κραδασμούς της αγοράς.
Επειδή όμως οι ζωοτροφές, των αγελάδων κυρίως, αλλά και των χοίρων και των αιγοπροβάτων είναι κατά πολύ μεγάλο ποσοστό εισαγόμενες, και καθώς έχει αρχίσει να κυριαρχεί η σταβλισμένη κτηνοτροφία (τα ζώα είναι εσώκλειστα 12 μήνες τον χρόνο και τρέφονται με πανάκριβες εισαγόμενες ζωοτροφές), με αποτέλεσμα το κόστος για τους παραγωγούς να είναι πολύ υψηλό και τελικά οι Έλληνες καταναλωτές να πίνουν από το πιο ακριβό γάλα στην Ευρώπη και παρ' όλα αυτά οι κτηνοτρόφοι να μην μπορούν πλέον να καλύπτουν ούτε τα έξοδα τους.
Τα παραπάνω μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι είναι επιτακτική ανάγκη για την Ελληνική κτηνοτροφία να αντιμετωπίσει επειγόντως το πρόβλημα της μείωσης του κόστους της παραγωγής της και όπως είδαμε, ένας πολύ βασικός τομέας του κόστους της κτηνοτροφίας σήμερα είναι το υψηλό κόστος των ζωοτροφών.
Πώς μπορεί το πρόβλημα να αντιμετωπισθεί; Πιο κάτω σας παρουσιάζουμε την αποτελεσματική, καινοτόμο και επαναστατική λύση που η εταιρεία μας προσφέρει.